Imiona dla szynszylek

Hej bardzo was przepraszam że nie pisałam całkowicie zapomniałam o tym blogu... no ale przejdźmy do rzeczy no umarła mu szynszyla ale mam teraz nową i nazywa się Krunia i skoro ją mam pomyślałam żeby teraz w tym poście dać klika pomysłów na imiona dla naszej szynszylki 
no to ok wymieniam♥:
                         (żeńskie)
Alia
Alis
Bella
Izabell
Krunia
Czika
Czikunia
Lilia
Lulusia
Kiki
Szyszka (obojętna płeć)
Sabrina
Sonia
Kasia
Alusia
Maris
Kitti
Nikola
Fifi
Megi
Malinka
Fiona
Nusia
Pyza
Sisi
Tina
Miśka
Nala
Iga
Mika
Mysia
Tara
Diana
Betty
                            (męskie)
Tomas
Mania
Bobik
Alvin
Chrupcio
Alex
Leon
Czaruś
Lukas
Odi
Szyszka (obojętna płeć)
Tuptuś
Szaruś
Guciu
Lolek
Bolek
Ciacho
Czoko
Tup tuś
Jumper
Twister
Speedy
Pupil
Wituś
Kajtek
Bobek
Brustus
Skoczek 
Pusio 
ok na razie tyle imion wymyśliłam jak znacie  jeszcze inne fajne imiona to piszcie w kom bay!!
 

słoniki :3 ♪♫

Cześć jestem teraz oczywiście w swoim domu ale moja kol jest już u mnie i ma również bloga nazywa się o no i dam wam teraz link :3 oto on Moje koty+zwierzęta 
ok teraz oczywiście kopij wklej z wikipedii :3
ok zwierzęta te które wam pokarze będą się zwać słoń  :3 ale może jednak nie kopiuj wklej ♥ ♪♫ok teraz może słoń :3 np. słoń potrafi ważyć kilka ton najczęściej sześć słoń może biegnąć 40 km na godzine! serio! no i więcej niewiem więc dlatego będzie teraz kopiuj wklej :(
Słoń afrykański (Loxodonta africana) – gatunek ssaka z rodziny słoniowatych, największe współcześnie żyjące zwierzę lądowe. Wcześniej uznawany za jeden gatunek wraz z afrykańskim słoniem leśnym (Loxodonta cyclotis). Zwierzę stadne, zamieszkuje afrykańską sawannę, lasy i stepy od południowych krańców Sahary po Namibię, północną Botswanę i północną część Afryki. W starożytności wykorzystywane jako zwierzęta bojowe.

• Wysokość: samiec – od 3 do 4,2 m, samica od 2,2 do 2,6 m
• Długość: samiec – od 6 do 7,5 m, samica – od 4,9 do 6,2 m
• Masa ciała: samiec – od 4000 do 6000 kg, samica – od 2100 do 3200 kg
• Długość ciosów: do 3 m
• Masa ciosów: od 30 do 42 kg^{[potrzebne źródło]}
• Zwyczaje: żyje w grupach rodzinnych
• Odgłosy: głębokie chrząkanie jako stała forma komunikacji, trąbienie, gdy jest zdenerwowany
• Pożywienie: rośliny
• Długość życia: około 70 lat Samice i młode słonie żyją w stadzie pod przewodnictwem dorosłej samicy, z którą każdy z członków rodziny jest spokrewniony. Młode samce przeganiane są ze stada, kiedy tylko osiągną dojrzałość płciową. Zbierają się później, aby prowadzić życie w grupie kawalerów. Dorosłe samce żyją samotnie, dostęp do stada mają tylko przez krótki czas, kiedy samica znajduje się w okresie rui. Pokonując nawet olbrzymie odległości, stada nie oddalają się od wody. Słonie nie tylko piją chętnie, ale również uwielbiają się kąpać, najlepiej każdego wieczoru. Po kąpieli słonie obsypują swoją wilgotną skórę piaskiem. Powstała w ten sposób warstwa kurzu i błota pomaga im chronić się przed atakami gryzących owadów.
  Słonie są wyłącznie roślinożerne. Pożerają różnego rodzaju trawy, liście, mniejsze gałęzie i konary oraz owoce. Nieliczne zęby, jakie posiadają słonie, wykorzystywane są do rozdrabniania pożywienia. Słonie najczęściej umierają śmiercią głodową w 70. roku życia z powodu straty wszystkich zębów. Uniemożliwia im to dalsze pobieranie pokarmu.
  Dzienne zapotrzebowanie pokarmowe u większych osobników przekracza 200 kg. Zapotrzebowanie na wodę sięga 200 l w ciągu dnia. Dziennie słoń wydala ok. 80-90 kg kału^{[potrzebne źródło]}.
  Słonie osiągają dojrzałość płciową w wieku 14-15 lat. Zaloty polegają na wykonywaniu gestów wskazujących na rodzącą się więź pomiędzy samcem a samicą, podczas których zwierzęta pieszczą się trąbami. Z reguły po 22 miesiącach rodzi się jedno młode słoniątko. Mierzy ono ok. 85 cm i waży ok. 110 kg.
  Słoniątko karmione jest przez matkę przez dwa lata, czasami dłużej. Po urodzeniu się następnego słoniątka, starsze z nich staje się pełnoprawnym członkiem rodzinnego stada. Samica rodzi młode zazwyczaj raz na cztery lata. Otoczona jest najczęściej dwoma lub trzema młodymi w różnym wieku.
  
  • Słonie afrykańskie są uważane za zwierzęta obdarzone wysoką inteligencją. Mózg słonia waży ok. 6000 g (czterokrotnie więcej niż mózg człowieka).
  • Przeciętna długość życia słonia wynosi około 65-70 lat w stanie dzikim i do 80 lat w niewoli. Notowano przypadki słoni osiągających ponad 80 lat.
  • Najstarsze skamieliny słoni afrykańskich pochodzą ze środkowego pliocenu.
  • Mimo że słoń afrykański jest właściwie zwierzęciem sawanny, potrafi przystosować się do innych warunków, dzięki czemu może żyć na obszarach położonych na południe od Sahary. Osiedla się jednak tylko tam, gdzie znajdują się źródła wody pitnej i miejsca do kąpieli.
  • Największy zarejestrowany cios słonia mierzył 3,1 m i ważył niemal 105 kg^{[potrzebne źródło]}.

fenki i susły :3

Cześć to mój kolejny post i zrobiłam nowy kursor podoba się? jak tak to merci po francusku to znaczy dziękuje no ok koniec gadania jak mi się uda pokarze mój filmik z yt ok ? no udało się taki pokaz slajdów ok e dzisiejszy temat będzie o fenku zobaczcie oto informacje z wikipedii :3 Fenki są pustelnikami i żyją na Saharze. Są to pracownicy na nocną zmianę, natomiast w ciągu dnia – lenie. Kopią norki, których ściany wzmacniają piórami, roślinami, sierścią i innymi rzeczami, które mają pod łapą. Polują na pożywienie, które stanowią chrząszcze i jaszczurki, najczęściej kierując się na jaja. Fenki są na szczycie łańcucha pokarmowego pustyni, co powoduje, że nie mają naturalnych wrogów.
Rola jaką uszy pełnią u fenka nie jest do końca znana, ale jak na razie powstało parę teorii na ten temat. Poniżej jest parę z nich:

Teoria I

Fenki są tak na prawdę maszynami działającymi dla Stanów Zjednoczonych, posiadającymi sztuczną inteligencję, które zostały wysłane do szpiegowania w państwach arabskich. Uszy są oczywiście radarami.

Teoria II

W procesie ewolucji nastąpiły zmiany w budowie fenka, ponieważ początkowo uszu używał do latania. Machał nimi przez co unosił się do góry, lecz z czasem, gdy przestał już mieć naturalnych wrogów, ta zdolność przestała mu być potrzebna i stał się nielotem.

Teoria III

Fenek do uszu „łapie” deszczówkę i następnie przechowuje ją tam.

Teoria IV

Są zbędne, ale ludzie nimi się posłużają jako łuzy bilardowe, rękawicę baseballową, czy jako dołek golfowy.

Teoria V

Mają wielkie uszy, bo tak jak Pinokio, kłamały.

Teoria VI

Mają uszy, by dobrze słyszeć i chłodzić swoje ciało w gorący letni dzień, czyli codziennie.

Trudno określić, która z tych teorii jest prawdziwa. Możliwe, że każda z nich zawiera w sobie trochę prawdy, ale jedno jest pewne – jemu poszło w uszy.
ok może teraz inne zwierzę? może suseł?
Najpierw ze snu budzą się samce, a dopiero później samice. Jeszcze przed godami samce starają się utrzymywać kontakt z jak największą liczbą samic^[8]. Jak wykazały badania przeprowadzone w okolicach Wiednia, 43% samców z danej kolonii zapłodniło 80% samic^[23]. Ruja ma miejsce tylko jeden raz w roku^[11]. Samce współzawodniczą wówczas w wyszukiwaniu partnerek^[23]. Samice susła moręgowanego przyjmują jednak zaloty tylko jednego samca, co odróżnia je od innych gatunków rodzaju Spermophilus^[24]. Zdobyta partnerka jest także pilnowana przez samca, by nie zbliżył się do niej rywal. Na widok przeciwnika samiec stroszy sierść i stoi w pozycji wyprostowanej z naprężonym ogonem, by swoją sylwetką przestraszyć zalotnika. Czasem jednak dochodzi bezpośredniej do walki^[23]. Po zakończeniu okresu godowego (kwiecień–maj), który zwykle trwa około 20–25 dni^[8], samce tracą zainteresowanie partnerkami – nie biorą udziału w wychowywaniu młodych. Tylko wyjątkowo samce, którym nie udało się zdobyć i zapłodnić zbyt wielu partnerek, pomagają w pogłębianiu nory i przygotowywaniu miejsca do porodu^[9]. W norze przygotowanej dla młodych samiec nigdy nie nocuje^[18].
Ciąża trwa 25–26 dni^[11], choć niektórzy zoolodzy podają okres 28 dni^[5]. Samica rodzi od 3–8 młodych^[11] lub 6–8 młodych^[5], tylko 1 raz w roku. Liczba embrionów może być bardzo zmienna w poszczególnych sezonach i w różnych rejonach geograficznych. Badania przeprowadzone na Opolszczyźnie wykazały, że w miocie rodzą się średnio 3 młode^[8]. Są nagie i ślepe^[8][23]. Okres karmienia młodych przez samicę trwa do 6 tygodni. Młode susły opuszczają rodzinną norę zwykle koło połowy czerwca^[8][11]. Wówczas masa ciała młodych obu płci jest podobna, ale jesienią samce są już wyraźnie większe od samic^[21]. Dojrzałość płciową susły osiągają dopiero na wiosnę następnego roku^[8][11].
Suseł moręgowany żyje do 5 lat^[8][5]. Susły porozumiewają się ze sobą za pomocą mruczących i wibrujących dźwięków^[8]. Wydają dwa różne typy dźwięków ostrzegawczych: jeden o niemodulowanej częstotliwości i drugi – modulowany^[25]. Suseł, który zauważy niebezpieczeństwo, wydaje niemodulowany gwizd ostrzegawczy, który budzi czujność innych członków stada. Zwykle susły stają wówczas w pozycji wyprostowanej. Dźwięk modulowany jest sygnałem do ucieczki i schronienia się w norze^[11][26]. ok było znacznie więcej ale nie chce dawać aż tak durzo więc paaaaa :3

tygrys i lemur :3

Część dziś będą mądrości o tygrysie i o lemurach  ok teraz tygrys :3 
Tygrys azjatycki^[6], tygrys^[7] (Panthera tigris) – gatunek dużego, drapieżnego ssaka łożyskowego z rodziny kotowatych (Felidae), największy z żyjących współcześnie^[8] czterech wielkich, ryczących kotów z rodzaju Panthera, jeden z największych drapieżników lądowych – wielkością ustępuje jedynie niektórym niedźwiedziom. Dorosłe samce osiągają ponad 300 kg masy ciała przy ponad 3 m całkowitej długości. Rekordowa masa ciała samca tygrysa syberyjskiego wynosi 423 kg^[9]. Dobrze skacze, bardzo dobrze pływa, poluje zwykle samotnie. Dawniej liczny w całej Azji, zawsze budzący grozę, stał się obiektem polowań dla sportu, pieniędzy lub w odwecie – z powodu zagrożenia, jakie stanowi dla ludzi i zwierząt hodowlanych^[10]. Wytępiony w wielu regionach, zagrożony wyginięciem, został objęty programami ochrony. Największa dzika populacja żyje w Indiach. W niektórych regionach Indii tygrysy są uważane za zwierzęta święte.
Słowo „tygrys” pochodzi od greckiego wyrazu tigris, które z kolei ma najprawdopodobniej irańskie korzenie.
Został opisany przez Linneusza w 10. edycji Systema Naturae (1758) jako Felis tigris^[2]. W 1858 roku rosyjski przyrodnik Nikołaj Siewiercow opisał tego dużego kota pod nazwą Tigris striatus. W 1929 Pocock zaliczył go do rodzaju Panthera.
Obecnie większość zoologów zgadza się z przynależnością tygrysa do tego właśnie rodzaju. Dokładniej przeprowadzone badania anatomiczne wykazały jednak, że tygrys może być blisko spokrewniony z panterą mglistą. Przynależność rodzajowa tego kota jest więc niepewna. Obecnie prowadzone są szczegółowe badania anatomiczne, genetyczne oraz molekularne, których celem jest ustalenie relacji pokrewieństwa pomiędzy przedstawicielami Pantheriinae.   a teraz lemur

• długi ogon (ponad 40 cm) z 13-15 białymi i czarnymi obrączkami.
• długość ciała bez ogona 35-50 cm
• masa ciała 2,5-5 kg
• ubarwienie popielate
• sierść gęsta i wełnista
• głosy zbliżone do kociego mruczenia i pisków Żyje w południowo-zachodniej części Madagaskaru^[3], na otwartych, suchych i skalnych, rzadko na zalesionych terenach (tryb życia naziemny) tworząc grupy złożone z 5-20 osobników. Chroni się w jaskiniach. Owocożerny, zjada również liście i nasiona, a jedynie okazjonalnie owady.
  Lemury katta stosunkowo dużo czasu spędzają na ziemi, nie oddalając się jednak zbytnio od swoich drzew, gotowe do natychmiastowego powrotu w przypadku najmniejszego zaniepokojenia. Aktywne wyłącznie w ciągu dnia.
  Po 4,5-miesięcznej ciąży samica rodzi 1–2, rzadziej 3 młode, które wczepiają się w futro na brzuchu matki i wiszą tam, nie krępując swobody jej ruchów, do ukończenia 2 tygodnia życia. Po tym okresie przechodzą na grzbiet rodzicielki i zostają tam do momentu osiągnięcia sprawności pozwalającej im poruszać się wraz z grupą. 30 do 50% młodych ginie przed osiągnięciem pierwszego roku życia. W niewoli odnotowano lemura katta żyjącego 25 lat. Zarówno samce jak i samice posiadają gruczoły nadgarstkowe wielkości około 1cm znajdujące się na wewnętrznej powierzchni przedramienia prawie 25 cm powyżej stawu nadgarstkowego. To cecha wspólna dla rodzajów Lemur i Hapalemur. Obie płcie posiadają również gruczoły w okolicy odbytu. Samce dodatkowo, gruczoły ramienne na górnej części klatki piersiowej. Służą one do znakowania terytorium i ustalania hierarchii. Znane są również walki z wykorzystaniem ogonów przesączonych zapachem z gruczołów nadgarstkowych oraz ramiennych, podczas których rywal eksponuje swój ogon machając nim w kierunku przeciwnika^[4]. Gatunek ten, jak wszystkie Lemuridae spp., jest objęty konwencją CITES (załącznik I)^[5]. Występuje na kilku obszarach chronionych, każdy z nich oferuje różny poziomy ochrony, w rezerwacie Mahafaly podjęto działania na rzecz ochrony in situ. W działania protekcyjne zaangażowani są mieszkańcy (również dzieci w wieku szkolnym). Ochrona podejmowana jest również w strefach peryferyjnych rezerwatu ze względu na duży wpływ na ekoturystykę oraz inne korzyści dla miejscowej ludności^[6]. Lemury katta zostały wypromowane przez cykl filmów animowanych Madagaskar oraz telewizyjny serial animowany Pingwiny z Madagaskaru, w których przedstawicielem tego gatunku jest Król Julian XIII.

Wikipedia (foka) :3

Część oto do was piszę kolejny post i dzisiaj będzie o fokach :3/ Foka pospolita występuje w wodach klimatu umiarkowanego, subarktycznego i na wybrzeżach mórz strefy okołobiegunowej. Zamieszkuje północne wybrzeża Atlantyku i Pacyfiku. W Atlantyku obszar jej występowania dochodzi do granicy Portugalii i Meksyku. Na Pacyfiku spotykana jest wzdłuż wybrzeży Kanady i Chin. Można ją także spotkać w zachodnim Bałtyku po wyspy Uznam i Wolin, sporadycznie także bardziej na wschód. Bałtycka populacja liczy 600-700 sztuk. Niewielka kolonia występuje na południu Szwecji, większe znajdują się w Cieśninach Duńskich.
Długość ciała dorosłych samców sięga 180 cm. Dymorfizm płciowy nie jest zaznaczony. Ubarwienie od jasnoszarego do ciemnobrązowego. Fokę pospolitą cechuje słaby węch, ale bardzo dobry słuch oraz doskonały wzrok. Foka unika wypływania na otwarte wody. Żyje zazwyczaj w wodach płytkich przy kamienistych wybrzeżach. Czasami spotyka się ją blisko ujść rzek oraz przy niewielkich piaszczystych wyspach. W wodzie foki są niezwykle zwinne i doskonale sobie radzą przy połowie ryb, które są ich podstawowym pożywieniem. Zjadają głównie śledzie i ryby dorszowate. Dietę uzupełniają bezkręgowcami.
Ciąża trwa 9-11 miesięcy. Samica rodzi jedno, czasami dwa młode. Poród następuje na lądzie, ale małe foki już po kilku godzinach wchodzą do wody i doskonale pływają. Matka karmi młode mlekiem przez około 5 tygodni^[5]. Dożywają nawet do 46 roku życia^[6]. oto były mądrości o foce paaaaa

Wikipedia (jaszczurka) ♥ :3

Część! teraz będą mądrości o jaszczurkach :3 Typowa jaszczurka ma ciało wydłużone zakończone różnie wykształconym ogonem. Autotomia (odrzucenie i regeneracja) ogona w różnym stopniu rozwinięta z wyjątkiem: waranów, agam, kameleonów, heloderm i niektórych legwanów. Kończyny pięciopalczaste, dobrze wykształcone jednak u wielu gatunków istnieje tendencja do redukcji kończyn. Kości żuchwy mocno zrośnięte, wobec czego mogą miażdżyć pokarm. Wszystkie uzębione o osadzeniu akro- i pleurodontycznym (patrz gady). Brzuszna strona pokryta kilkoma wzdłużnymi rzędami tarczek lub łusek. Większość gatunków jest jajorodna. Liczba jaj w złożeniu jest zależna od gatunku oraz od rozmiaru i kondycji fizycznej samicy. Helodermowate są jadowite. jaszczurki posiadają żebra na całej długości kręgosłupa piersiowego i brzusznego, co powoduje iż klatka piersiowa jest stosunkowo niewielka. Podobnie jak wszystkie gady, jaszczurki posiadają pojedynczy kłykieć potyliczny. Na autotomię ogona pozwalają chrzęstne połączenia kręgów ogonowych, które mają obniżoną wytrzymałość w stosunku do reszty kręgosłupa. W tradycyjnym rozumieniu grupa ta obejmuje wszystkie łuskonośne (Squamata) nienależące do węży ani do amfisben. Tak definiowane jaszczurki są taksonem parafiletycznym, ponieważ nie obejmują tych dwóch ostatnich grup, lecz obejmują ich przodków. Będąc grupą parafiletyczną, nie są wyróżniane w niektórych nowszych klasyfikacjach, m.in. w klasyfikacji ITIS^[1][2] .Długość od ok. 3 cm do ok. 3,5 m
Masa ciała do 150 kg.

• jaszczurka zwinka
• jaszczurka żyworodna
• padalec zwyczajny (jaszczurka beznoga)
• murówka zwyczajna Tak jak większość gadów w Polsce zwinka, żyworódka oraz padalec, są objęte ścisłą ochroną. Jaszczurka zwinka zaś od października 2014 jest chroniona częściowo. Na obszarze Polski najliczniej występuje jaszczurka zwinka, jaszczurka zielona była obserwowana w  jedynie kilkukrotnie i najprawdopodobniej wyginęła na terenie kraju. W 2011 zaobserwowano kilka siedlisk murówki zwyczajnej na terenie kamieniołomów w Strzelinie. Jaszczurki posiadają serce o dwóch przedsionkach i jednej komorze, podzielonej niepełną przegrodą. Przegroda ta mimo wszystko precyzyjnie kieruje krew nienatlenowaną do pnia płucnego, a krew natlenowaną do obiegu dużego dzięki odpowiednio ukierunkowanym skurczom serca. W dodatku tętnice kurczą się w różnym czasie, co kieruje przepływ krwi pomiędzy gąbczaste pakiety mięśni formujące większą część komory serca. Aorta dzieli się na dwa łuki, prawy i lewy, które otaczając serce łączą się z powrotem pojedynczą tętnicę główną. Jaszczurki też posiadają nerkowy układ wrotny, który w zależności od potrzeb potrafi skierować żylną krew z tylnych kończyn i ogona do nerek. Mechanizm ten pozwala usunąć nadmiar wody z organizmu. Płuca jaszczurek nie posiadają oskrzelików. Zamiast tego oskrzela otwierają się bezpośrednio do jamy płuca pokrytej wewnętrznymi fałdami zaopatrzonymi w liczne woreczki zwiększające powierzchnię wymiany gazowej. U bardziej zaawansowanych ewolucyjnie gatunków płuca podzielone są na komory poprzez kilka dużych przegród. Wentylacja płuca zachodzi natomiast dzięki skurczom mięśni międzyżebrowych, gdyż jaszczurki nie posiadają przepony. U niektórych gatunków jedynie wyższa część płuca zapewnia wymianę gazową, kiedy to dolna spełnia role worków powietrznych występujących u ptaków. Niektóre gatunki potrafią też na pewien czas wykorzystać mechanizm oddychania beztlenowego.  Jaszczurki posiadają typowy dla gadów mózg o bardziej rozwiniętej korze mózgowej i móżdżku w stosunku do płazów. Jego waga nie przekracza jednak 1% masy ciała. Posiadają 12 par nerwów czaszkowych. Rdzeń kręgowy w odróżnieniu od ssaków rozciąga się aż do końcówki ogona. i oto na tyle mądrości na dzisiaj paaaaaa

O pingwinach XD

Cześć to mój kolejny post i będzie o pingwinach :3

• długość 40-115 cm^[6];
• dzioby zróżnicowane;
• silnie przesunięte ku tyłowi mocne nogi które pełnią funkcję płetw tylnych
• trzy przednie palce spięte błoną pławną;
• krótki, sztywny ogon, pełniący z nogami funkcję steru;
• wąskie skrzydła pełniące funkcję płetw napędowych;
• nielotne;
• łuskowate pióra;
• brak apteriów;
• brzuch biały, grzbiet i głowa ciemna (czarna, granatowa, szara);
• często na głowie czub;
• na lądzie chodzą w postawie wyprostowanej, bądź ślizgają się na brzuchu, odpychając się kończynami;
• w wodzie osiągają prędkość ponad 20 km/h;
• monogamiczne;
• wiążą się czasami w pary homoseksualne^[7]
• kolonijne (największe kolonie liczą do miliona osobników);
• gniazdo na nieosłoniętym terenie, w szczelinie bądź norze, zbudowane z kamieni lub części zielonych roślin;
• składają dwa jaja (pingwin królewski i pingwin cesarski – jedno);
• wysiadują jaja na stopach pod fałdem tłuszczowym brzucha;
• podczas wysiadywania nie odżywiają się (nawet do kilku miesięcy);
• odżywiają się pokarmem zwierzęcym: rybami, głowonogami i skorupiakami, które zdobywają w morzu;
• mają bardzo dobrze rozwinięty słuch;
• gruba warstwa tłuszczu pod skórą zapewnia im ochronę przed zimnem.       ok sory że tu pisze ale się inaczej nieda :(   ii to było skopiowane z wikipedii więc jak chcecie np. wejść na wikipedie to przyjdźcie tutaj! jak chodzi o pingwiny za chwile kolejne mądrości paaaaa